В публичной библиотеке №19 г. Минска (ул. Казинца, 122) состоялось очередное открытие литературно-музыкальных мероприятий ежегодного духовно-просветительского проекта «Дни православной культуры в Минске «Хвалите имя Господне». Его организаторами являются Минское городское отделение СПБ и секретарь храма святой праведной Софии Слуцкой, член СПБ Тамара Григорьевна Левишко.

Не знаю, нуждается ли в моей, как и вообще в защите, председатель Союза писателей Беларуси Н. И. Чергинец, но, как говорится, не могу молчать. В связи с появившейся в «Народнай воле», а затем и на различных сайтах «паэмы «Загадау Правадыр напiсаць «Войну и мир», у меня, да и наверное, не только у меня возникло немало вопросов. В первую очередь, к коллегам, самым, как хочется думать, лучшим из наших писателей и поэтов.

Чарговая прэзентацыя ў Доме літаратара такіх кніжных серый — «Мінскія маладыя галасы» і «Бібліятэка Мінскага гарадскога аддзялення Саюза пісьменнікаў Беларусі» — яшчэ раз пацвердзіла: таленавітых і перспектыўных творцаў нямала. Важна толькі своечасова заўважыць здольнасць пісаць, своечасова раскрыць літаратурны дар.

“Мой родны кут, як ты мне мілы!.. Забыць цябе не маю сілы!” З гэтых радкоў народнага паэта Якуба Коласа пачалася сустрэча пісьменнікаў Дзмітрыя Дземідовіча і Іны Фраловай з навучэнцамі школ г.Мінска, якія спалучалі адпачынак і вучобу ў аздараўленчым лагеры “Лідар”, што ў Ждановічах. Гэтыя словы як бы прадвызначылі характар сустрэчы. Дзмітрый Дземідовіч чытаў не толькі свае вершы і вершы свайго славутага земляка Якуба Коласа. але і творы іншых паэтаў: Янкі Купалы , Ніла Гілевіча, Міколы Маляўкі, Генадзя Пашкова, Казіміра Камейшы...

Зборнік выбранай лірыкі Генадзя Пашкова «Парад планет» (2016) выйшаў у выдавецтве «Чатыры чвэрці». Асацыятыўная сувязь названай астранамічнай з’явы і паэзіі ― у асэнсаванні паэтам сваіх лепшых здабыткаў, лірычных «планет», за апошнія сорак чатыры гады.

Сучаснасць не ацаніла яго дастаткова ― нават асудзіла, выкрасліла. Нядаўняя крытыка, яшчэ 1990-х гадоў, лічыла неглыбокім і другасным аўтарам, месца якому хіба ў архівах літаратуры. Толькі крытыка канца мінулага стагоддзя ― пачатку ХХІ-га паглядзела на аўтара непрадузята...